Hondartza ederrak non hondakinez osatutako tapiz kiradun batek are zuria estaltzen du, ur gardenak estaltzen dituzten plastikozko irlak eta zaborrez betetako mangladiak. Hori da gaur egun Honduraseko iparraldean dagoen Omoa herriko kostaldeak duen irudi dohakabea.
Motagua ibaiak Caribe itsasora bidaian, Guatemalako 96 udalerritik igarotzean garraiatzen dituen milaka zabor tonen ondorioa da, urtez urte areagotzen doan hondamendi ekologiko bat sortuz.
Bertako herritar eta enpresari txikiek egiten dituzten esfortzu hutsalez gain, orain arte ez da ezer konkretua egin, kostaldean dauden etxeko, industriako, nekazaritzako eta ospitaleetako hondakinen marea hau gelditzeko. Jada, Omoako hondartzen 45 kilometroak estaltzen dituzte. Gainera, zabor honek ezin dezake inolako ekarpen ekonomikorik suposatu bertakoentzat, enpresek ez bai dituzte itsasoan egon diren hartzen.
Hondamendi hau bertako ekosistemarekin bukatzen ari da: ur gaineko hondakinek arrain eta dortokak hiltzen dituzte, polietileko edo plastiko zatiak irensten dituztelako, geruza honen trinkotasunak ez du eguzkiaren argia pasatzen uzten, fitoplaktonaren fotosintesia galaraziz eta elika katearen oinarria moztuz. Mangladi eta kostaldeko ekosistemetako hondakinek prozesu biologikoak eteten dituzte, arrain eta krustazeoen ugalketa geldituz.
Demasia honen ondorioz, bertako biztanleek beraien janari eta diru-sarreren jatorria hondakinen itsaso batek nola itotzen dituen ikusten dute, ezer gutxi egin dezaketela jakinda, eta ohituraz turistikoa den gune honen erakargarritasuna 100%ean galduz. 
Konponbidetik urrun egoteaz gain, hondamendi hau urterik urte areagotu egin da, batez ere eurite sasoietan. Karibeko txoko hau eta bere biztanleak gutxika gutxika hiltzen doazen bitartean, gobernu eta erakundeek ardurak elkarri aurpegiratzen diote, arazoari benetako konponbidea aurkitu gabe.
